Pranešimai spaudai

اینکه یک روزی در پس کالبد دنیای حقیقی ها فردی پیدا می شود و داشته هایش را به نداشته هایش پیوند می زند و خود را در هشتاد هزار نفر تصور می کند و برای یک برد و یک پیروزی به آب و آتش پیغام فدایت شوم می رساند فقط می تواند یک معنا داشته باشد آن هم عشق و علاقه ای در خور یک فضای دوست داشتنی!
پاور پلی با آن پس زمینه ی زیبایش با آن استراتژی های تو دل برواش و با آن همه ناز و ادای مجازی هایش برای همه مان خاطره انگیز است...خاطره ای که بعضی اوقات باید برایش نقش جان آفرید و به یادگار حفظ اش کرد...حالا برای خیلی ها خاطره شان به پوچی رسیده و نای بیانش را هم ندارند...کاش برای خاطرات مان ارزش بیشتری قائل شویم...کاش برای زندگی کردن های مان برای صرف کردن دقیقه های عمرمان و برای تمام بودن ها یمان حقی و حقوقی بگماریم و دوست شان بداریم...ممکن است فردایی و اصلا دقیقه و ثانیه ای دیگر فرصت دوست داشتن و عشق ورزیدن به پایان برسد...غنیمت شماریم فرصت عاشقی را!!
پی نوشت: نگذاریم خاطره ی پاور پلی به انتها برسد...هر نفر در این بازی که حضور دارد و متن این بنده ی حقیر رو می خونه لطف کنه و لااقل یک نفر رو به این بازی دعوت کنه که پایه ی ثابت این بازی بشه و بتونیم تو سطح جذاب تری با کری خونی و هیجان بیشتری رقابت کنیم و البته رفاقت کنیم!!
ازتون ممنونم

---

---